Stanisława Plewińska

STANISŁAWA PLEWIŃSKA – urodziła się 4 sierpnia 1925 roku w Złotej koło Koła, zmarła w wieku 91 lat 7 stycznia 2017 roku. Twórczyni ludowa, poetka, malarka, Senior Dziedzictwa Kulturowego Regionu. Jedna z pierwszych powojennych osadniczek Deszczna. Mimo tragicznych życiowych wydarzeń była zawsze pełna ciepła, wiary, optymizmu i radości, po prostu Piękny Człowiek.

Pierwszy wiersz Pani Stanisława napisała w 1950 r., po rodzinnej tragedii. To był wiersz Żywy wieniec, poświęcony matce. 21 lat później jej talent poznał świat literacki. Stało się to za sprawą poety Zdzisława Morawskiego, który zachęcił Poetkę z Deszczna do pisania. W 1976 r., nakładem Gorzowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego ukazał się arkusz poetycki Stanisławy Plewińskiej Polny kwiat. Kolejne tomiki poezji to: Kłosy; Mój dom wapnem malowany; Przyloty, odloty. Pani Stanisława wydała też opowiadania: Świat był piękny, a ludzie niezgorsi oraz Matka trzech córek. Do końca swojego życia malowała i tworzyła rzeźby inspirowane sztuką ludową.

Twórczość Pani Stasi charakteryzuje szacunek dla ludzi wsi oraz tradycji ludowej i religii, zachwyt przyrodą, afirmacja prostego życia pełnego pracy, szczerości i szacunku.

A oto, co sama o sobie napisała Nasza Pani Stasia:

SZATA POLA

Nie należę do tych ludzi,
co wspaniałe są ich słowa,
ja należę do tych drugich,
co są prości jak ich mowa.
Przyodziałam szatę pola,
z kwiatów polnych mam sukienkę,
w wietrze słucham ja melodii,
ptaki nucą mi piosenkę.
Bosą nogą idę w pole,
w czarnym polu nie ma bruku,
z chłopskim ludem idę razem,
słowa wsi dałam do druku.
Może przyda się poezja,
taka prosta z czarnej ziemi,
pachnie chlebem letnim słońcem,
lasem, wodą, łąk zielenią.

22 kwietnia 2013 roku, Deszczno